وسط جمعی که همه چشمشون به دهن منه و شما در میای میپرسی مشکلی نداری اگه بمونیم؟
خب من اصلاً دوست ندارم!
من راحت نیستم!
من لباس مناسب ندارم!
من مسواک نیاوردم!
من حوصله ی سر و صدای بچه ندارم!
من هزارتا برنامه برای فردام چیدم که هرچند تلاش میکنی بهم نخورن ولی من وقتی از جایی که میخوام شروع نکنم همش حس میکنم یه جای کار میلنگه!
ولی انتظار بی جاییه که من اگه دوست نداشته باشم بگم نه!بریم! و برنامه ی چند نفرو فقط به خاطر خواست خودم تغییر بدم!
این میشه که میگم فرقی برام نداره و شب با لباس ناراحت،دندون مسواک نزده،درس نخونده زیر سر و صدای بچه ی صاحب خونه و نگران و دل چرکین از برنامه های فردا گاهی چرت میزنم و گاهی بیخواب میشم...
نه گفتن بلد نیستیم
متاسفانه
همییییین! بعد میبینیم به خودآزاری :/
منم‌نمیدونم اگه فهمیدی بگو
چشم :D